မေၾကာက္ပါနဲ႔ တို႔သရဲပါ..

ဒုကၡ၊ဒုကၡ။ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္တပ္ထဲမွာေနတုန္းကဘာဘဲေျပာေျပာဗိုလ္ႀကီးဆိုေတာ့လူရိုေသ၊ရွင္႐ိုေသရွိေသးတယ္။ေျခေထာက္မိုင္းထိတာနဲ႔ေအာ္တိုငုတ္တုတ္လဝကေရာက္ေတာ့ေအာက္ကလဝကစစ္စစ္ေတြကက်ေနာ္တို႔ကိုမိုးက်ေ႐ႊကိုယ္ေတြဆိုၿပီးမၾကည္ျဖဴ။အထက္ကလူႀကီးမ်ားကလည္းတပ္ထဲမွာလူ၅၀ေလာက္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္လာတဲ့ေကာင္ေတြဘဲ၊ဒီလို႐ုံးတစ္႐ုံးမွာ႐ွိတဲ့လူ၁၅ေယာက္ေလာက္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရတာျပႆနာမရွိလို႔မ်ားထင္ေနသလားမသိဘူး။ကိုယ့္ဘဝကိုထင္ေနတာကေတာ့ဘိန္းမုန္႔မ်ားလိုဘဲေပါ့။ဟုတ္တယ္ေလ၊အထက္ပူေအာက္ပူဆိုေတာ့သိပ္မွမကြာတာကိုး။ တပ္ထဲမွာတုန္းကေယာက္်ားသားေတြခ်ည္းဆိုေတာ့အမိန္႔တစ္ခုေပးလိုက္ရင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္အရပ္ဘက္ဝန္ထမ္းေတြက်ေတာ့ဒီလိုကိုင္တြယ္လို႔မရမွန္းလူႀကီးေတြသိမွသိပါေလစ။အခုလည္းၾကည့္ေလေနျပည္ေတာ္ကိုေလးလပတ္တက္ရမယ္တဲ့။အမွန္က်ေနာ့္ရာထူးအရဦးစီးရုံးခ်ဳပ္ကဝန္ႀကီးမ်ားႏွင့္ေတြ႔ရသည့္ေလးလပတ္ဆိုတာဘာမွမဆိုင္ေခ်။တိုင္းဦးစီးမွဴးျပည္နယ္ဦးစီးမွဴးမ်ားသာတက္ရေလ့႐ွိၿပီးအထူးခ႐ိုင္ျဖစ္သည့္ေညာင္ဦး၊တမူး၊မူဆယ္ႏွင့္ေမာင္ေတာမွခ႐ိုင္မွဴး(ဒုညႊန္မွဴး)မ်ားသာတက္ရေလ့ရွိသည္။ဒါေပသိက်ေနာ့္မွာေတာ့ေညာင္ဦးသို႔ေရာက္ေနၿပီးခ႐ိုင္မွဴးမ႐ွိေသးသည့္အတြက္ယာယီခရိုင္မွဴးတာဝန္ယူထားရသျဖင့္႐ုံးခ်ဳပ္ေလးလပတ္တက္ရမည္ျဖစ္သည္။ ရုံးဆင္းသည္ႏွင့္ခါတိုင္းလိုေဂါက္အိတ္မကိုင္ႏိုင္ဘဲမိန္းမအားအဝတ္အစားအိတ္ျပင္ခိုင္းသည့္အတြက္မိန္းမကေမးေတာ့ေနျပည္ေတာ္ေလးလပတ္တက္ရမယ္ဆိုတာေျပာၿပီးလိုက္ဦးမလားဆိုေမးသည့္အေမးပင္မဆုံးေသးအေျဖအျမန္ေပးေလသည္။''ဟင့္အင္း''တဲ့။အဲဒါနဲ႔ညေန၅နာရီထိုးေတာ့လမ္းထိပ္ထြက္ၿပီးေညာင္ဦးမန္းကားႏွင့္တက္လိုက္သြား႐ုံေပါ့။ကားေပၚေရာက္ကတည္းကအိပ္လိုက္တာေဘာဂသီရိကားကြင္းေရာက္မွႏိုးေတာ့တယ္။ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ဌာနကကားတစ္စီးအဆင္သင့္ေတြ႕တာနဲ႔တက္လိုက္သြားၿပီးအရာ႐ွိလူလြတ္ေဆာင္(လူပ်ိဳေဆာင္မဟုတ္)တြင္ဆင္းေနခဲ့လိုက္တယ္။အပတ္စဥ္တူ႐ုံးခ်ဳပ္ကသူငယ္ခ်င္းအခန္းမွာဘဲကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးမနက္စာႀကိတ္လိုက္တာေပါ့။ မနက္၈နာရီထိုးေတာ့ဖယ္ရီကားနဲ႔လိုက္သြားရင္းေဘးတေလွ်ာက္ေလ့လာၾကည့္တာျပည္သူေတြေျပာသလို''ၾကက္ေျပေတာ့းေခြးေရာက္၊ၿမိဳ႕တည္ေတာ့ေနပူေတာ္၊လားလားမွမေလ်ာ္''ဆိုတာမွန္မွန္းသိလိုက္ရတယ္ဗ်ား။မနက္တင္ေတာ္ေတာ္ပူေနၿပီ။ရုံးကလည္းသူမ်ား႐ုံးေတြနဲ႔မတူေတာစပ္မွာ။႐ုံးေရာက္ၿပီးမၾကာပါဘူး။အစည္းအေဝးစေတာ့တယ္။ထုံးစံအတိုင္းစာ႐ြက္ေပၚမွာေအာင္ျမင္ေနတဲ့စီမံခ်က္ေတြကိုဖတ္ၾက၊မစားရဝခမန္းေျပာၾကနဲ႔ေပါ့။ ညေန၆နာရီေက်ာ္မွဘဲလိမ္ေနတဲ့သူေတြလိမ္ေနတာကိုယုံျပတဲ့သူေတြလိမ္ၿပီးယုံျပတဲ့ပြဲကၿပီးသြားတယ္။ထုံးစံမျပတ္ေဂါက္ရိုက္ညစာစားၿပီးေတာ့က်ေနာ္ေညာင္ဦးကိုျပန္ဖို႔ကားကမမွီေတာ့ဘူး။စိတ္နည္းနည္းေလသြားတာေပါ့ဗ်ာ။ေတာ္ေသးတာကပ်ဥ္းမနားသားငယ္သူငယ္ခ်င္းကဟိုတယ္ဇုန္ကဟိုတယ္တစ္ခုမွာတည္းခိုဖို႔စီစဥ္ေပးေတာ့က်ေနာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။သူ႔ကားနဲ႔ဘဲဟိုတယ္ကိုလိုက္ပို႔ေပးတာပါ။ ဟိုတယ္နာမည္ေတာ့မေျပာေတာ့ဘူးဗ်ာ။ဟိုတယ္ဇုန္ကိုဝင္ရင္၂လုံးေျမာက္လို႔သာမွတ္ထားပါေတာ့။ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့လူကအ႐ွိန္မတက္ေသးတာနဲ႔စားေသာက္ခန္းတန္းဝင္ၿပီးေရႊတစ္ျပားမွာေသာက္ေနလိုက္တယ္။ေသာက္ေနရင္းနဲ႔စားေသာက္ခန္းပိတ္ေတာ့မယ္လို႔waiterေလးလာေျပာမွနာရီကိုၾကည့္မိတာ၁၀နာရီေတာင္ခြဲေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီဗ်။ bill႐ွင္းၿပီးမွကိုယ့္အခန္းေသာ့ကိုကိုယ္ၾကည့္မိတယ္။အခန္းနံပါတ္၃၀၆ဆိုေတာ့တတိယထပ္ဆိုေတာ့အေပၚဆုံးထပ္ေပါ့။ဓါတ္ေလွကားဘက္ကိုလမ္းေလွ်ာက္သြားရင္းReceptionကိုၾကည့္မိေတာ့ညဂ်ဴတီက်ေကာင္ေလးကထြက္လာၿပီးေတာ့က်ေနာ့္ကို''ဆရာ၊လိုက္ပို႔ေပးဖို႔လိုပါသလားခင္ဗ်ာ''လို႔ေမးတယ္။က်ေနာ္ေခါင္းရမ္းျပေတာ့ခ်ာတိတ္ေလးလည္းျပန္လွည့္ထြက္သြားတယ္။ခ်ာတိတ္ေလးကထြက္သြားေပမယ့္က်ေနာ့္ကိုလွည့္လွည့္ၾကည့္ေနတာဗ်။ ဓါတ္ေလွကားခန္းေရွ႕မွာေစာင့္ေန တုန္း''မင္းကလည္းကြာ၊သူ႔ဘာသာသူသြားလိမ့္မေပါ့။သြားေမးေနေသးတယ္။ႀကိဳက္မွန္းမသိ၊မႀကိဳက္မွန္းမသိ''ဆိုတဲ့စကားသံၾကားတာနဲ႔အသာေခါင္းငဲ့ၾကည့္ေတာ့ခုနကက်ေနာ့္ကိုလာေမးတဲ့ခ်ာတိတ္ေလးနဲ႔က်န္တဲ့တစ္ေယာက္နဲ႔ေျပာေနတာဗ်။က်ေနာ့္ကိုလာေမးတဲ့ခ်ာတိတ္က''မဟုတ္ဘူး၊အဲဒီဧည့္သည္က၃ထပ္မွာတည္းတာမို႔ငါကေမးလိုက္တာပါကြာ''လို႔ျပန္ေျဖေတာ့က်န္တဲ့တစ္ေယာက္က''အင္းအခန္းမ႐ွိလို႔သာ၃ထပ္ကအခန္းေပးရတာ။ဘာၾကားရဦးမလဲမသိဘူး''လို႔ျပန္ေျပာတယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာေတြးလိုက္မိတာကေတာ့''ေၾသာ္သူတို႔၃ထပ္ကအခန္းေတြမေကာင္းလို႔ဧည့္သည္ေတြမႀကိဳက္ေတာ့ခဏခဏcomplaintတက္တယ္ထင္ပါရဲ႕''ေပါ့။ေတြးေနတုန္းဓါတ္ေလွကားေရာက္လာတာနဲ႔က်ေနာ္လည္း၃ထပ္ကိုတက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ၃ထပ္ေရာက္ေတာ့က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ဘယ္အခန္းကကေလးေတြလဲမသိပါဘူးဗ်ာ။ေကာ္ရစ္ဒါမွာေဆာ့ေနၾကတယ္။ဆူညံေနတာဘဲ။မိဘေတြကလည္းမေျပာဘူးလားမသိဘူး။က်န္တဲ့အခန္းကဧည့္သည္ေတြအားနာစရာဗ်ာ။က်ေနာ္ေတာင္အဲဒီကေလးေတြကိုေ႐ွာင္ၿပီးမနည္းထြက္လာရတယ္။က်ေနာ့္အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့အိပ္ကပ္ထဲကေသာ့ကိုႏႈိက္ယူလိုက္တယ္။ပထမညာဘက္အိပ္ကပ္၊မေတြ႕။ၿပီးေတာ့ဘယ္ဘက္အိပ္ကပ္၊မေတြ႕။ကိြဳင္ဘဲ။ဘယ္မွာက်န္ခဲ့ပါလိမ့္ေပါ့။ စားေသာက္ခန္းကစားပြဲေပၚမွာက်န္ခဲ့သလားဆိုတာစဥ္းစားေနတုန္းက်ေနာ့္လက္ကိုလာဆြဲလို႔ၾကည့္မိေတာ့ကစားေနတဲ့ကေလးထဲကကေလးမေလးျဖစ္ေနတယ္ဗ်။သူကက်ေနာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း''ဦးဦး၊အခန္းေသာ့ကဒီမွာ။သမီးတို႔နားကျဖတ္သြားတုန္းက်ခဲ့တာ''ဆိုၿပီးေသာ့ကိုေပးေနတာဗ်။က်ေနာ္လည္းေသာ့ကိုျပန္ယူလိုက္ၿပီးေက်းဇူးတင္စကားေတာင္မေျပာလိုက္ရဘူး။ကေလးမေလးကကစားေနတဲ့ကေလးေတြဆီျပန္လွည့္ေျပးသြားတယ္ဗ်။ က်ေနာ္လည္းအခန္းေသာ့ဖြင့္ၿပီးဝင္ခဲ့လိုက္တယ္။အဝတ္အစားခြ်တ္ၿပီးေရခ်ိဳးဖို႔အတြက္BathTubကိုေရဖြင့္ေနတုန္း ဖုန္းလာတာနဲ႔သြားကိုင္လိုက္တ ယ္။ရုံးခ်ဳပ္ကသူငယ္ခ်င္းဆီကပါ။မနက္ျဖန္ေန႔လည္၂နာရီမွာဒုဝန္ႀကီးကအထူးခ႐ိုင္မွဴးေတြနဲ႔ေတြ႕မယ္ေျပာလို႔က်ေနာ့္ကိုလွမ္းဖုန္းဆက္တာပါ။က်ေနာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္ဗ်။ဒီအတိုင္းဆိုမနက္ျဖန္တစ္ညဒီမွာဆက္ေနရဦးမွာေပါ့။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ေတာ့ခုနကက်ေနာ္ေရဖြင့္ခဲ့တဲ့Bath Tubကေရျပည့္ၿပီးေရပိတ္ ထားတာကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့အံ့ၾသသြားတယ္။ဒါေပမယ့္စိတ္ထဲမွာ''ငါေရပိတ္ခဲ့တယ္ထင္ပါရဲ႕''လို႔ဘဲေတြးမိလိုက္တယ္။ေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့မွလူကလန္းဆန္းသြားတာေၾကာင့္ညအိပ္လဲၿပီးဝင္အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းအသံၾကားလို႔က်ေနာ္ႏိုးလာတယ္ဗ်။ၾကည့္လိုက္ေတာ့တီဗီကပြင့္လွ်က္ႀကီး။က်ေနာ္လည္းဇေဝဇဝါျဖစ္သြားတယ္။ငါတီဗီဖြင့္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာလာေပါ့။နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့မနက္၃နာရီထိုးခါနီးေနၿပီ။အဲဒီအခ်ိန္မွာေရခ်ိဳးခန္းအဝကအရိပ္တစ္ခုေတြ႕လိုက္လို႔က်ေနာ္လည္းကုတင္ေပၚကေနေျပးဆင္းၿပီးၾကည့္တာ။ဘာမွမရွိဘူး။ေရခ်ိဳးခန္းလိုက္ကာစဘဲေနမွာေပါ့လို႔စိတ္ထဲကေတြးမိလိုက္တယ္။ ျပန္အိပ္ၾကည့္တာမရတဲ့အဆုံးတီဗီလိုင္းေတြေလွ်ာက္ၾကည့္ေနတာတစ္လိုင္းမွာကားေကာင္းတာနဲ႔ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ဇာတ္လမ္းကေကာင္းေလာက္တာမို႔ထပ္ၿပီးမထခ်င္တာနဲ႔တလက္စတည္းၿပီးေအာင္ဆးလိပ္ဘူးနဲ႔ျပာခြက္ကိုယူၿပီးက်ေနာ့္ေဘးကခုံပုေလးေပၚတင္ထားလိုက္တယ္။ ဇာတ္လမ္းကစိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းေတာ့က်ေနာ္လဘ္းေမ်ာသြားတယ္။ေၾကာ္ျငာလာေတာ့မွေဆးလိပ္ေသာက္မယ္ဆိုၿပီးခုံပုေလးေပၚၾကည့္လိုက္ေတာ့ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ေၾကာင္သြားတယ္။အဲဒါနဲ႔ထၾကည့္ေတာ့ေဆးလိပ္ဘူးေရာ၊ျပာခြက္ေရာ၊မီးျခစ္ေရာကတီဗီေပၚမွာေရာက္ေနတယ္ဗ်။က်ေနာ့္စိတ္ထဲသိပ္မသၤကာေတာ့ဘူး။က်ေနာ္ဒီေလာက္ေတာ့မွားစရာမရွိဘူးေလဗ်ာ။ရင္ထဲပူလာတာနဲ႔တီဗီေဘးကေရခဲေသတၱာပုေလးထဲကကြ်ဲရိုင္းတစ္ဗူးေဖာက္ေသာက္ေနတုန္းေရခ်ိဳးခန္းကေနေရဖြင့္ခ်လိုက္တဲ့အသံၾကားတာနဲ႔က်ေနာ္သြားၾကည့္ေတာ့ဘာေရမွမဖြင့္ထားဘူးဗ်။ ေရခ်ိဳးခန္းကျပန္ထြက္လာၿပီးေဆးလိပ္ေသာက္မလို႔တီဗီေပၚကေဆးလိပ္ဘူးလွမ္းအယူ။က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ေသြးပ်က္သြားတယ္။တီဗီေပၚမွာမ႐ွိေတာ့ျပန္ဘူး။ကုတင္ေဘးကခုံပုေလးေပၚျပန္ေရာက္ေနတယ္။အဲဒီအခ်ိန္''ခစ္ခစ္ခစ္''လို႔ရယ္သံၾကားလို႔ၾကည့္မိတာက်ေနာ့္ကိုေသာ့လာေပးတဲ့ကေလးမေလးကက်ေနာ့္အိပ္ရာေပၚမွာအိပ္လ်က္ႀကီးနဲ႔ရယ္ေနတာဗ်။က်ေနာ္ကုတင္ဆီေျပးေတာ့ကေလးမေလးကေစာင္ကိုေခါင္းၿမီးၿခံဳလိုက္တယ္။က်ေနာ္လည္းေဟ့လို႔ေအာ္ၿပီးအနားေရာက္လို႔က်ေနာ္ေစာင္ကိုဆြဲလွန္လိုက္တာေစာင္ေအာက္မွာဘာမွမ႐ွိဘူး။ က်ေနာ္အခန္းထဲမွာဆက္မေနရဲေတာ့ဘူးဗ်ာ။အျပင္ထြက္ဖို႔လုပ္ေတာ့တာေပါ့။စြပ္က်ယ္ေကာက္စြပ္ၿပီးတန္းထြက္လာလိုက္တယ္။အျပင္ေရာက္ေတာ့အခန္းအားလုံးတိတ္ဆိတ္ေနတယ္။က်ေနာ္လည္းလသာေဆာင္ဘက္ကိုထြက္လာလိုက္တယ္။လသာေဆာင္မွာေလေလးကတိုက္ေနေတာ့က်ေနာ္နည္းနည္းအလန္႔ေျပသြားၿပီ။က်ေနာ္လည္းခုံတစ္ခုံမွာထိုင္ေနရင္းေဆးလိပ္ေသာက္ေနလိုက္ တယ္။''ဒီမွာ၊ဒီမွာ''ေခၚသံၾကားလို႔လန္႔သြားတာဗ်ာ။လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ညအိပ္ပိုးဂါဝန္နဲ႔အသက္၂၅ေလာက္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဗ်။ေတာ္ေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ထင္႐ွားတာသူ႔ပါးေပၚကမွဲ႔ေလးဗ်။ထင္းေနတာဘဲ။ အဲဒီေကာင္မေလးကက်ေနာ္လန္႔သြားတာကိုၾကည့္ရင္းသူ႔ဘာသာသူရယ္ေနလိုက္ေသးတယ္။ၿပီးမွ''Sorryေနာ္။အကိုႀကီးကိုတမင္ေျခာက္လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး။က်မကေဆးလိပ္နံ႔မခံႏိုင္လို႔ေျပာမလို႔ေခၚလိုက္တာပါ''လို႔ေျပာတယ္။က်ေနာ္က''ရပါတယ္။႐ုတ္တရတ္ဆိုေတာ့နည္းနည္းလန္႔သြားလို႔ပါ''လို႔ျပနိေျဖလိုက္ရတယ္။သူကဆက္ၿပီး''ဒီအခ်ိန္ထိမအိပ္ေသးဘူးေပါ့''လို႔ဆက္ေျပာေတာ့က်ေနာ္က''အိပ္မေပ်ာ္လို႔ေဆးလိပ္ထြက္ေသာက္တာပါ။ညီမကဧည့္သည္ဘဲလား''လို႔ျပန္ေမးလိုက္တယ္။သူက''ဟုတ္တယ္။ညိဳတို႔ကဒီမွာမိသားစုလိုက္တည္းေနတာ။ဒါေပမယ့္ေရာက္ေနတာေတာ့ၾကာၿပီ''လို႔ျပန္ေျဖတယ္။က်ေနာ္နဲ႔သူအဲဒီလိုစကားေျပာေနရင္းအ႐ွိန္ရလာေတာ့က်ေနာ္က''ညီမတို႔ဒီမွာတည္းတာၾကာၿပီဆိုေတာ့ဒီဟိုတယ္မွာထူးထူးဆန္းဆန္းေတြႀကံဳဖူးလား''လို႔ေမးလိုက္တယ္။သူက ေန''ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ။သရဲေျခာက္တာကိုေျပာတာလား''လို႔ျပန္ေမးေတာ့က်ေနာ္ကေန''အင္း၊ဆိုပါေတာ့''လို႔ေျဖလိုက္တယ္။သူကအသံထြက္ေအာင္ရယ္ေနရင္း''အကိုႀကီးကလည္းသရဲေျခာက္တာမ်ားေၾကာက္စရာမွတ္လို႔။သူတို႔ကစတာေနာက္တာေနမွာပါ''လို႔ထူးထူးဆန္းဆန္းေျပာတယ္။က်ေနာ္လည္းရယ္ေနလိုက္တယ္။သူကဆက္ၿပီး''ကဲမိုးေတာင္လင္းေတာ့မယ္။ညိဳသြားေတာ့မယ္။အကိုႀကီးလည္းအခန္းျပန္ေတာ့ေလ။ေတာ္ၾကာအကိုႀကီးေျပာတဲ့သရဲနဲ႔ေတြ႕ေနဦးမယ္''လို႔ေျပာရင္းမတ္တပ္ရပ္ၿပီးထထြက္သြားဟန္ျပဳရင္း''သရဲမေၾကာက္ပါနဲ႔အကိုႀကီးရယ္။ညိဳတို႔႐ွိပါတယ္။ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။မနက္ DiningRoomမွာေတြ႕ၾကတာေပါ့'' လို႔ဆက္ေျပာရင္းထြက္သြား ပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သာသိမို႔အခန္းထဲဝင္ရေကာင္းႏိုးႏိုးစဥ္းစားေနရင္းမထူးပါဘူး။ဝင္အိပ္စရာဒီတေနရာဘဲရွိမွေတာ့မတတ္ႏိုင္ဘူးေလဆိုၿပီးအခန္းထဲျပန္ဝင္လာလိုက္တယ္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္မွာစိုးလို႔ေစာင္ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီးအိပ္ပစ္လိုက္တာ။ေအးေရာဘဲ။ ဖုန္းျမည္သံၾကားလို႔ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းဆီကျဖစ္ေနတယ္။လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားဖို႔လာေခၚမယ္ေျပာလို႔နာရီၾကည့္ေတာ့၉နာရီေတာင္ထိုးေတာ့မွန္းသိလိုက္တယ္။အဲဒါနဲ႔မ်က္ႏွာသစ္အဝတ္အစားလဲၿပီးထြက္လာလိုက္တယ္။ညတုန္းကမူးေနလို႔သတိမထားမိတာဗ်။၃ထပ္မွာအခန္းက၃ခန္းဘဲရွိတာ။က်န္တာကHallခန္းႀကီးလိုလုပ္ထားတာ။မေန႔ညကညိဳဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကမိသားစုလိုင္ဆိုေတာ့ဒီအခန္း၂ခန္းကတစ္ခန္းခန္းကေပါ့။ ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ေကာင္တာကိုအရင္သြားၿပီးဒီေန႔အခန္းဆက္ယူမယ္ဆိုတာကိုေျပာရင္းအခန္းလဲေပးဖို႔ကိုေျပာေတာ့ေကာင္တာကကေလးမေလးေတြမ်က္ႏွာပ်က္ရင္းတစ္ေယာက္ကေတာ့''ဆရာ၊ဘာမ်ားအဆင္မေျပလို႔လဲရွင့္။''လို႔ေမးေတာ့က်ေနာ္က''ညကဗ်ာေဘးအခန္းကကေလးေတြေဆာ့ေနတာဆူလို႔ေတာ္ေတာ္နဲ႔အိပ္မရဘူး။အဲဒါေၾကာင့္ပါ''လို႔ေျဖေတာ့ကေလးမေတြတေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ကုန္တယ္။ၿပီးမွ''ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္။အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးပါ့မယ္။မနက္စာသုံးေဆာင္ပါဦး႐ွင့္''လို႔ေျဖတယ္။ က်ေနာ္လည္းစားေသာက္ခန္းထဲဝင္ၿပီးစားပြဲလြတ္တစ္လုံးမွာဝင္ထိုင္ေနလိုက္တယ္။စားပြဲထိုးေလးကစားစရာလာခ်ေပးေတာ့စားမလို႔လုပ္ေတာ့မွမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကဓါတ္ပုံကိုျမင္လိုက္တယ္။မိသားစုဓါတ္ပုံပါ။လင္မယားတစ္တြဲရယ္။မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရယ္၊ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ရယ္တြဲ႐ိုက္ထားတဲ့ပုံပါ။နိန္းကေလးကတျခားေတာ့မဟုတ္ဘူး။ညကက်ေနာ္နဲ႔ေတြ႕ခဲ့တဲ့ညိဳဆိုတဲ့ေကာင္မေလးေပါ့။က်ေနာ္လည္းေကာ္ဖီခြက္လာခ်ေပးတဲ့စားပြဲထိုးေလးကိုေမးၾကည့္ေတာ့''အဲဒါဒီဟိုတယ္ပိုင္ရွင္မိသားစုပုံပါ ဆရာ''လို႔ေျဖေတာ့မွလတ္စသတ္ေတာ့ညိဳကဒီဟိုတယ္ပိုင္ရွင္သမီးအႀကီးမကိုး။ေဘးနားကကေလးမေလးပုံကိုေသခ်ာၾကည့္ေတာ့က်ေနာ္တြန္႔သြားတယ္။ညကက်ေနာ့္ကိုအခန္းေသာ့လာေပး၊အခန္းထဲေရာက္ေနတဲ့ကေလးမေလးျဖစ္ေနတာဗ်ိဳ႕။ အဲဒီအခ်ိန္ညကက်ေနာ့္ကိုလာေမးတဲ့ေကာင္တာခ်ာတိတ္ေရာက္လာၿပီး''ဆရာအခန္းလဲေပးဖို႔အဆင္ေျပပါၿပီခင္ဗ်''လို႔လာေျပာတာနဲ႔က်ေနာ္ လည္း''ညီေလးခဏေလာက္ေနပါဦး။ကိုယ္သိခ်င္တာေလး႐ွိလို႔''ဆိုၿပီးေခၚလိုက္တယ္။ခ်ာတိတ္က''ဟုတ္ကဲ့''ဆိုၿပီးရပ္ေနတယ္။က်ေနာ္ကဘဲဆက္ ၿပီး''ညီေလးဒီဓါတ္ပုံထဲကေကာင္မေလး၂ေယာက္ကညီအစ္မလား''လို႔ေမးလိုက္တယ္။သူကေနၿပီး''ဟုတ္တယ္ခင္ဗ်။ဒီဟိုတယ္ပိုင္ရွင္ရဲ႕သမီး၂ေယာက္ပါ။ဒါေပမယ့္ေကာင္မေလူ၂ေယာက္စလုံးကမ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ဒီဟိုတယ္ေဆာက္ေနတုန္းကလာလည္ရင္းအေနာက္ေရကူးကန္မွာေရနစ္ၿပီးေတာ့၂ေယာက္စလုံးေသသြား႐ွာတယ္ခင္ဗ်''လို႔ေျဖေတာ့က်ေနာ့္မွာဗ်ာဘာဆက္ေျပာရမွနိးမသိတာနဲ႔''ေၾသာ္ဟုတ္လား။ကိုယ္လည္းညကကြာေရခ်ိန္ကိုက္ေနတာနဲ႔အိပ္မလို႔ဟာကိုေဘးအခန္းကကေလးေတြဆူေနလို႔အိပ္မရပါဘူးကြာ။အဲဒါေၾကာင့္အခန္းလဲခိုင္းတာပါ။''လို႔ေျပာလိုက္တယ္။အဲဒီအခါခ်ာတိတ္မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး''ဆရာ။၃ထပ္ကအခန္းေတြမွာဧည့္သည္မ႐ွိဘူးခင္ဗ်။အဲဒါဟိုတယ္ပိုင္႐ွင္ရဲ႕မိတ္ေဆြေတြလာမွေပးရတဲ့အထူးခန္းေတြပါ။''လို႔ေျဖေတာ့က်ေနာ့္စိတ္ထဲဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူးဗ်ာ။က်ေနာ္လည္းဆက္ၿပီး''သမီးအႀကီးမနာမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲ''လို႔ေမးလိုက္တယ္။ ခ်ာတိတ္ေျပာသြားတဲ့နာမည္ကိုၾကားလိုက္ေတာ့က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာငါမေန႔ညကေတြ႔ခဲ့တာလူမဟုတ္ဘူးဘဲလို႔ဒုံးဒုံးခ်လိုက္တယ္။ ေၾသာ္ငါ့ႏွယ္သရဲကလာၿပီးမေၾကာက္နဲ႔တို႔ရွိတယ္ဆိုၿပီးလာအားေပးသြားတာပါလားလို႔ေတြးမိလိုက္တယ္။ ခ်ာတိတ္ေျပာတဲ့''ပိုင္ရွင္ရဲ႕သမီးအႀကီးမနာမည္ကသင္းညိဳဆန္း။က်ေနာ္တို႔ကညိဳေလးလို႔ေခၚၾကတယ္''တဲ့ဗ်ာ။

ေက်းဇူးတင္လွ်က္ ဝင္းမ်ိဳးခိုင္